Kunsthal Rotterdam
Categories: Algemeen
Afgelopen woensdag 26 maart zijn er enkele leden van VTV op uitnodiging van Ad van Liempt in de Kunsthal in Rotterdam geweest. Ad heeft jarenlang gespeeld op de dinsdagavond en eens in het half jaar doen wij als dinsdagavonders iets gezellig met elkaar. Uit eten is de laatste jaren in ieder geval aan de orde geweest. Nu is het zo dat van de dinsdag naar de maandag is overgegaan. Daarom hebben we bij de Griek in januari afscheid van Ad genomen. Op deze avond heeft hij toen degenen van de dinsdagavond uitgenodigd om naar de Kunsthal in Rotterdam te komen. We kregen dan een rondleiding, want Ad heeft de expositie zelf samengesteld. Het thema is. De tweede wereldoorlog in 100 voor werpen. we zijn, met of zonder partner/familielid naar Rotterdam gegaan en van 14:00 uur tot 16:30 uur hebben we een rondleiding gehad. Geweldige ervaring voor ondergetekende en mijn vrouw. Vooral het elan waarmee Ad zijn verhaal heeft gedaan is echt geweldig. Ik denk dat ik ook spreek namens alle anderen, we waren met zijn vijftienen, Ad: Hartstikke bedankt!!!
namens de dinsdagavond, Hendrik van Rooijen
Naar aanleiding van ons bezoek heeft Wim Hartog een gedicht gemaakt, wat ik jullie niet wil onthouden:
Smeulende oorlogsgeschiedenis
Knikkers waar Anne nog frank en vrij mee speelde
hier in het doosje van toen de straat er nog was
zonder die ster
De deur van een dodencel waarachter gevangenen
soms hun eigen zuurstof naar binnen moesten pompen
voor ze naar het vuurpeloton gebracht werden
Afgehakte pootjes die bij het stadhuis ingeleverd
moesten worden als bewijs dat jouw duiven geen
geheime berichten meer verstuurden
Het stilleven dat maar niet klaar kwam
waarvoor brood en fruit steeds ververst moesten
De hele cel at mee
De Scheveningse kap met toebehoren
die een jongen bij een razzia de kerk uit redde
Toeval werd geluk
Al dat vlees dat in de stad vanuit een kinderwagen
verkocht werd en als zwijggeld werd uitgedeeld
in het dorp
De kast sieraden en trouwringen die de bakker
ruilde voor zijn brood Erfstukken werden hier
zo goedkoop
Die vermaledijde voedselbonnen die de honger
zo goed verdeelden onder mensen die de huizen plat
liepen voor één aardappel
Duizenden meters gele stof met Davidsterren
gemaakt in een geconfisqueerde Joodse fabriek
Een verknipte wereld
Hoe gelaten Nederlanders Joden lieten uitsluiten
Met een ster de trein in Naar de andere wereld
Hoe vol de kerken toen zaten
De na de oorlog gedropte chocoladereep
die een boer niet inleverde en beschaamd
boven zijn hoofd door het dorp moest dragen
De tondeuse met een oranje lint
die vriendschap en liefde met Moffen
wel heel kort schoor
Hoe verwilderd mensen nu weer worden
en woorden van geen grenzen meer willen weten
Dat je weer minder-minder-minder roepen mag
Ik denk aan jou die zoals ruim een miljoen ambtenaren
de ariërverklaring tekenen moest om ons te eten te geven
God ziet alles zeiden jullie altijd
Verdomme vader zo languit in je lege blik
Je stoel een kasteel geblindeerd door de krant
Nog altijd duik je onder
in de kruipruimte van de kerk
nog altijd rijden ’s nachts die treinen